اثر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر محتوای مالون دی الدئید، آنتوسیانین و شاخص های فلورسانس کلروفیل جو دیم

به منظور بررسی اثر آبیاری تکمیلی و کاربرد میکوریزا و ازتوباکتر بر عملکرد، محتوای آنتوسیانین و مالون دی الدیید و روند تغییرات فلورسانس کلروفیل جو تحت شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح [عدم آبیاری یا کشت دیم (I1)، آبیاری تکمیلی در50 درصد مرحله آبستنی (I2)، تکمیلی در 50 درصد مرحله ظهور سنبله (I3) و کودهای زیستی در چهار سطح (شاهد یا بدون کاربرد کود (Q1)، کاربرد میکوریزا (Q2)، ازتوباکتر (Q3)، کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریزا (Q4) بودند. نتایج نشان داد که اثر آبیاری تکمیلی و کاربرد کودهای زیستی بر عملکرد دانه، محتوای مالون دی الدیید و آنتوسیانین، شاخص کلروفیل، هدایت الکتریکی و محتوای نسبی آب برگ پرچم، فلورسانس حداقل و فلورسانس متغیر معنی دار بود. آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی و کاربرد توام میکوریزا و ازتوباکتر، هدایت الکتریکی (2/34%) و محتوای مالون دی الدیید (157%) را کاهش داد، اما عملکرد کوانتومی (122%)، شاخص کلروفیل (98%)، آنتوسیانین (82%) و محتوای نسبی آب برگ پرچم (7/58%) را نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد. بیش ترین عملکرد دانه (2/268 گرم در مترمربع) در آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی با کاربرد توام میکوریزا و ازتوباکتر به دست آمد که عملکرد دانه را 87/29 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد.