اثر متابولیت ها و آنتی اکسیدان ها بر تحمل به یخ زدگی ژنوتیپ های عدس در شرایط کنترل شده

این مطالعه جهت به گزینی تحمل به یخ زدگی (13-، 15- و 18- درجه سانتیگراد) 40 ژنوتیپ عدس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی تحت شرایط کنترل شده در سال 1397 در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. بین ژنوتیپ های موردمطالعه ازنظر درصد بقا بعد از تنش یخ زدگی و محتوای کلروفیل a، کاروتنوییدها، آنتوسیانین، کربوهیدرات های محلول، پرولین، مالون دی آلدیید، فنل، پروتئین، DPPH، آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز قبل از تنش یخ زدگی تفاوت معنی داری وجود داشت. مدل رگرسیونی نشان داد که کلروفیل b بیشترین تاثیر مثبت و پروتئین و مالون دی آلدیید بیشترین تاثیر منفی را بر درصدبقا داشتند. تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ ها را به پنج گروه تفکیک کرد. برای بیشتر صفات مورد مطالعه ژنوتیپ های گروه چهارم و پنجم نسبت به میانگین کل و ژنوتیپ های سایر گروه ها برتری داشتند. در گروه چهارم محتوای آنتوسیانین، پروتئین، مالون دی آلدیید، فنل، پرولین، آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز نسبت به میانگین کل و سایر گروه ها برتری داشت. درصدبقا، محتوای کلروفیل b، کاروتنوییدها، کل رنگ دانه ها و DPPH گروه پنجم نسبت به سایر گروه ها برتر بودند. تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که ژنوتیپ های MLC469، MLC458، MLC409، MLC74، MLC84،MLC169 ، MLC394، MLC95، MLC17، MLC163 و MLC303 ازنظر ظرفیت آنتی اکسیدانی و متابولیت ها و ژنوتیپ های MLC70، MLC410، MLC47، MLC31، MLC91، MLC8، MLC286، MLC407 وMLC472 ، MLC61، MLC83 و MLC334 ازنظر ظرفیت رنگ دانه های فتوسنتزی از وضعیت مطلوبی برخوردار هستند. به طورکلی، به نظر می رسد این شاخص ها قبل از وقوع تنش سرما اهمیت زیادی در پیش بینی تاثیر سرما بر درصد بقا ژنوتیپ های عدس دارند.