ارزیابی تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای در افزایش توجه متمرکز با استفاده از پتانسیل های وابسته به رخداد

توجه یک فرآیند شناختی چند بعدی است. تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه ای (tDCS) روشی موثر در بهبود توجه است. هدف اصلی این تحقیق، ارایه شاخصی مناسب برای ارزیابی تاثیر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای در بهبود توجه افراد سالم با استفاده از مولفه های فرکانسی پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی (ERP) است.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه 13 فرد (6 مرد و 7 زن، با میانگین سنی 4/5 ± 24/53 سال) شرکت کردند. ابتدا از شرکت کنندگان خواسته شده است که پرسشنامه‏ های توجه ASRS (Adult ADHD self-report scale)، افسردگی بک و اضطراب اسپیلبرگر را تکمیل کنند. همزمان با ثبت سیگنال مغزی (19 کاناله)، از آزمودنی‏ ها خواسته شده است در آزمون IVA (Integrated Visual and Auditory)  شرکت کنند. این آزمون دارای 500 تحریک است که شامل 125 تحریک شنیداری هدف،  125 تحریک دیداری هدف، 125 تحریک شنیداری غیر هدف و 125 تحریک دیداری غیر هدف می‏ باشد، که به مدت 13 دقیقه به طول می‏ انجامد. بعد از ثبت سیگنال الکتروانسفالوگرام (EEG)، قشر پشتی جانبی پیش پیشانی (DLPFC) نیم‏کره چپ افراد با استفاده از tDCS با جریان یک میلی‏ آمپر به مدت 20 دقیقه تحریک شده است. دوره تحریک پنج روز متوالی بوده است. به منظور تحلیل داده ‏ها، پس از حذف نویز و آرتیفکت‏ ها، با استفاده از روش میانگین‏ گیری سنکرون مولفه‏ های ERP استخراج شده‏ اند. سپس برای هر نوع تحریک، ویژگی‏ های حوزه فرکانس از مولفه‏ های ERP  استخراج شده است. بین درصد تغییرات ویژگی‏ ها و نتایج آزمون IVA قبل و بعد از اعمال tDCS همبستگی گرفته شده است.

یافته‏ ها:

 نتایج نشان داده است، انرژی باند بتا بعد از اعمال tDCS به طور معنی‏ داری افزایش داشته است. علاوه بر این در کانالFP1  بین انرژی باند بتا و خطای آمیشن شنیداری همبستگی معناداری مشاهده شده است.

تحریک tDCS باعث کاهش خطای آمیشن و افزایش انرژی بتا در تحریک شنیداری و در نتیجه بهبود توجه متمرکز شده است. به منظور ارزیابی تاثیر tDCS در بهبود توجه افرادی که دارای نقص توجه شنیداری هستند، تحقیقات بیشتری لازم است.