پیش بینی احساس تنهایی بر اساس ابراز هیجان و دوسوگرایی هیجانی

احساس تنهایی، ابراز هیجان و دوسوگرایی هیجانی یکی از شایع ترین شکایات روان-آسیب شناختی است که می تواند عواقب جدی بر سلامت روانی ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی احساس تنهایی بر اساس ابراز هیجان و دوسوگرایی هیجانی انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل همه سالمندان ساکن آسایشگاه کهریزک شهر تهران بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. بدین صورت که از بین همه سالمندان ساکن در آسایشگاه کهریزک شهر تهران 197 نفر (107 مرد و 90 زن) به صورت تصادفی به عنوان نمونه قرار گرفتند. پرسشنامه های مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه احساس تنهایی (دهشیری و همکاران،1386)، مقیاس ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز، 1990) و مقیاس دوسوگرایی در ابراز هیجان (کینگ و امونز،1990) بود. داده ها به شیوه ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که 72 درصد از واریانس متغیر احساس تنهایی کل شرکت کنندگان توسط سه مولفه ابرازگری هیجانی (ابراز هیجان مثبت، صمیمیت و ابراز هیجان منفی) و دو مولفه دوسوگرایی هیجانی (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) تبیین می شود. نتایج پژوهش نشان داد که احساس تنهایی در سالمندان بر اساس سبک های ابراز هیجان و ابرازگری هیجانی قابل پیش بینی است که بیان گر این مطلب است که احساس تنهایی در سالمندان مرد با ضریب اطمینان بالاتری نسبت به سالمندان زن قابل پیش بینی است.