بررسی تلمیح در آثار میر نوروز و داراب افسر بختیاری

تلمیح به عنوان یکی از شگردهای بلاغی است که همواره نقشی مهم و موثر در القای عواطف و آفرینش تصاویر ادبی؛ بخصوص در حوزه شعر داشته است . ویژگی قابل توجه تلمیح آن است که به عنوان یک شیوه فرمی برای تبیین ذهنیات، می تواند اشکال بلاغی دیگری را نیز در بطن خود جای دهد و بدین ترتیب، هم جنبه مخیل سخن را قوت بخشد و هم بعد القایی آن را برجسته سازد. کاربرد تلمیح در شعر، از یک سو موجب خلق معانی تازه میگردد و از سوی دیگر، نقش مهم و موثری در خیال انگیز کردن و غنی تر ساختن تصاویر شعری ایفا می کند . براساس همین اهمیت، هدف مقاله حاضر، بررسی جلوه های کارکرد معنایی و بلاغی تلمیح در اشعار میرنوروز و داراب افسر بختیاری از شاعران بنام لرستان است که با روش توصیفی- تحلیلی انجامم یگیرد.یافته های این تحقیق حاکی از آنند که برجسته ترین گونه های تلمیح در اشعار میرنوروز و داراب افسر بختیاری عبارتند از: اشارات و قصه های قرآنی- روایی؛ به ویژه ماجرای پیامبران، تلمیحات تاریخی- داستانیاشارات اساطیری- حماسی. به نظر می رسد این دو شاعر بر آن بوده اند تا شعر را به عنوان منب ع آگاهی برای مردم ارایه دهند.