معرفی روشی برای شناسایی محلات فرودست و اسکان غیررسمی

ناهنجاری و ناپایداری اسکان و سکونت اگرچه ریشه ای دیرپا در سرزمین ما دارد اما تظاهر آن در اشکال حاشیه نشینی، اسکان غیررسمی، کانون های خودرو و اسکان غیرقانونی و نامتعارف به عنوان محصول شرایط جدید شهرنشینی در کشور سابقه زیادی ندارد. مقاله حاضر، مبین نحوه انتخاب و اولویت بندی وضعیت محلات، و بیان کننده روشی نوین در شناسایی محلات غیررسمی است. در این مقاله، پس از انجام بررسی های پایه و مطالعات نظری و تدوین روند و روش شناسایی، پهنه بندی فقرشهری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی با تعریف شاخص های مرتبط در هر بعد مشخص شد؛ سپس با تلفیق نتایج این مرحله، پهنه های فرودست شناسایی، و پس از آن تدقیق مطالعات اجتماعی و فرهنگی، طبیعی و نیز مطالعه نحوه مالکیت و تصرف زمین و ملاحظه ساختار و بافت این پهنه ها تدقیق، و حدود 20 محله فرودست تشخیص و محلات اسکان غیررسمی شناسایی و اولویت بندی شدند. در نهایت، با امتیازدهی و اولویت بندی، سه محله به عنوان محلات هدف به منظور ارایه برنامه توانمندسازی ارایه شد. هدف در انتخاب این محلات، علاوه بر حاد بودن و نیاز به تدوین برنامه برای این محلات، امکان تسری برنامه ها به سایر محلات، و بدین منظور، در نظر داشتن تنوع در محلات هدف بوده است. روش ها و فنون به کار گرفته شده در این پژوهش، عبارت از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و روش دلفی در وزن دهی و انتخاب معیارها و پس از آن، در اولویت دهی گزینه ها در مراحل مختلف و همچنین به کارگیری نرم افزار GIS و مدل های مختلف تحت آن (برای مثال، نرم افزار الحاقی Spatial Analyse و با استفاده از تابع MAP Calculator)، در تحلیل داده ها و اطلاعات و روی هم اندازی لایه های مختلف بوده است.