بررسی ناپایداری منحنی فیلیپس در اقتصاد ایران با استفاده از رهیافت حالت- فضا

مطالعات مربوط به منحنی فیلیپس یکی از موضوعات مهم اقتصاد کلان به شمار می‌رود و از دیرباز در مطالعات تجربی مورد آزمون قرار گرفته است. الگوهای کینزی جدید از منحنی فیلیپس بر مبنای مطالعه‌ی گالی و گرتلر عموما قایل بر این هستند که در کوتاه‌مدت به دلیل چسبندگی‌های اسمی میان تورم و مازاد تقاضا معاوضه وجود دارد، در حالی که در بلندمدت نرخ بیکاری با تورم غیرشتابنده ثابت است. در نقطه‌ی مقابل، گوردون در الگوی مثلثی خود نرخ بیکاری با تورم غیرشتابنده را در طول زمان متغیر می‌انگارد. در این راستا، پژوهش حاضر با به کارگیری رهیافت ضرایب متغیر در طول زمان می‌کوشد، بینش جدیدی در رابطه با اعتبار منحنی فیلیپس در اقتصاد ایران ایجاد کند. برای این منظور، از داده‌های مربوط به دوره 1395–1339 استفاده شده است. با توجه به شرایط اقتصاد ایران، ضرایب در شش برهه زمانی برآورد شدند. نتایج برآورد نشان می‌دهد پارامترهای منحنی فیلیپس در اقتصاد ایران از ثبات برخوردار نیستند. به طوری که سهم انتظارت آینده‌نگر در این ناپایداری قابل توجه است. ضرایب به دست آمده برای شکاف تولید نشان داد در بیشتر سال‌ها شیب منحنی فیلیپس در اقتصاد ایران مثبت بوده و نمی‌توان اعتبار آن را در حالت کلی تایید کرد. بر این اساس، نمی‌توان در خصوص فرم تبعی منحنی فیلیپس اظهار نظر قطعی داشت.