بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد در سال 99-1398

بیماران مبتلا به دیابت با مشکلات جسمی و روانی متعددی مانند افسردگی، اضطراب، ناتوانی، کم تحرکی و چاقی روبه رو هستند که درنهایت منجر به کاهش شادکامی و کیفیت زندگی می گردد. درحالی که در آموزش مثبت اندیشی افراد تشویق می شوند با تجربیات مثبت و خوب خود، نقاط قوت زندگی و توانایی های بالقوه شان را بازشناسند و به نقش آن ها در افزایش و ارتقای احترام به خود و عزت نفس و بهبود زندگی شان آگاه تر شوند و شادکامی را موضوع اصلی روانشناسی مثبت گرا دانسته اند. لذا این مطالعه باهدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد در سال 1398 انجام شد.

مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی با روش نمونه گیری در دسترس که بر روی 60 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند در سال 1398 اجرا شد. نمونه ها به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند، و سپس به روش تخصیص تصادفی سازی ساده در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله جلسات آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر اساس محتوای مستخرج از منابع و کتاب های روانشناسی مثبت و همچنین مشاوره با اساتید و متخصصان در زمینه روانشناسی مثبت با ساختار هشت جلسه ای هر هفته دو جلسه و هر جلسه در 60-45 دقیقه انجام شد. اطلاعات با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه سنجش خودکارآمدی درک شده بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 جمع آوری و به صورت پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 سنجش و مقایسه شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

نتایج آزمون آماری تی مستقل نشان داد که قبل از اجرای آموزش مهارت های مثبت اندیشی، میانگین نمره خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله اختلاف معناداری نداشت (681/0p=). اما بعد از اجرای آموزش مهارت های مثبت اندیشی بین میانگین نمره خودکارآمدی دو گروه اختلاف معناداری وجود داشت (0001/0p=). نتایج آزمون t زوجی نشان داد که بین نمره میانگین خودکارآمدی بیماران قبل و بعد از مداخله درون گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (554/0=p). اما بین نمره خودکارآمدی بیماران قبل و بعد از مداخله درون گروه مداخله اختلاف معنادار بود (001/0=p).

آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر مثبت را نشان داد بنابراین پیشنهاد می شود از این روش در افزایش خودکارآمدی بیماران مبتلا به 2 استفاده شود.