مقایسه سلامت دندان و خشکی دهان مبتلایان به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان با افراد سالم

اسکیزوفرنی نوعی اختلال روان‌پزشکی است که ممکن است با علایم منفی (نظیر آپاتی، انزوای اجتماعی و بی‌انگیزگی) و نقایص شناختی مشخص شود. از ویژگی‌های آن می‌توان به عدم رسیدگی به بهداشت فردی، آرایش ظاهری و بهداشت دهان و دندان اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی و توصیف وضعیت شاخص‌های مربوط به سلامت دندان و خشکی دهان در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بستری شده در بیمارستان رازی شهر تبریز در سال 1398 انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی،80 نفر شامل40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان رازی تبریز و 40 نفر از بین افراد سالم مراجعه کننده به درمانگاه‌های داخلی این بیمارستان که از لحاظ سنی و جنسی متناسب با گروه بیماران بودند، به صورت در دسترس و به تعداد مساوی از زنان و مردان انتخاب شدند. وضعیت سلامت دهان و دندان با شاخص تعداد دندان پوسیده، کشیده شده و ترمیم شده (DMFT) و شاخص خشکی دهان بررسی شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با آزمون‌های تی‌استیودنت، مجذور‌کای ، پیرسون و اسپیرمن تحلیل آماری شدند. سطح معنی‌داری مطالعه 0/05>p در نظر گرفته شد.

در هر دو گروه، 75% مردان سیگاری بودند در حالی که تمامی زنان هر دو گروه غیرسیگاری بودند. میانگین DMFT در گروه بیمار (25/19) بیشتر از گروه سالم (56/15) بود (P=0.02). تعداد دندان پوسیده (D) و کشیده شده (M) در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم به دست آمد ولی تعداد دندان ترمیم شده (F) در گروه سالم بیشتر بود. به رغم اینکه میانگین DMFT در هر دو گروه بیمار و سالم در مردان بیشتر از زنان بود، از لحاظ آماری تفاوت معناداری به دست نیامد (P=0.51، P=0.02). میانگین شاخص خشکی دهان در گروه بیماران اسکیزوفرنی و گروه سالم به ترتیب 1/45 و 0/35 بود. با توجه به نتایج آزمون t تفاوت بین دو گروه معنادار بود (t=3.47, P=0.001).

نتایج این تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت دهان و دندان در بیماران بستری مبتلا به اسکیزوفرنی به طور چشمگیری در سطح پایین‌تری از افراد سالم جامعه است. بنابراین توجه سیاست‌گزاران حوزه سلامت، درمان گران، مراقبین بهداشتی و بستگان بیمار به پیشگیری از بیماری‌های دهان و دندان، اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند.