مالزی و افراط گرایی دینی

در حال حاضر، انواع قرایت های مختلف و گاه متضاد از اسلام در این سرزمین وجود دارد و مسلمانان بومی، همواره به دنبال تقویت مبانی هویت خود، به مثابه اکثریت و یا اقلیت مسلمان در جنوب شرق آسیا با تمسک به یکی از این جریان های فکری بوده اند. مردم کشورهای مالزی و اندونزی، بیش از دیگر ملل جنوب شرق آسیا به بحث و مناقشه درباره هریک از این تفکرات اسلامی می پردازند، اما وضعیت در تایلند و فیلیپین به گونه دیگری است، یعنی مردم این دو کشور اغلب با جریان سازی های دینی-نژادی روبه رو هستند و به اسلام، تنها از منظر خویشاوندی، نژادی، قومی، زبانی و در نهایت فرهنگی می نگرند و مسایل تیوریک شریعت، مسایل مهم و روز آنان تلقی نمی شود. پس از دوره سوهارتو (1998م) و نیز حادثه یازده سپتامبر 2001، افراط گرایان جهادی در منطقه شرق آسیا رسوخ پیدا کردند. فشارهای اقتصادی و مقابله با مدرنیسم مادی گرا و همین طور جریان جهانی شدن و طبیعت مصرف گرایی کاپیتالیسم، دخالت های غربی ها در کشورهای اسلامی و اعمال فشار و زور بر مسلمانان فلسطین، تجاوز آمریکا به افغانستان و دخالت نابه جا در منطقه بالکان، همگی دست به دست هم دادند و سبب شدند تا بسیاری از مسلمانان این منطقه به سمت اسلام رادیکالی و قرایت افراط گرایانه از دین روی آورند. تفکرات سلفی با حمایت عربستان سعودی از یک سو و نگرش های روشنفکران ملی گرا و لیبرال از سوی دیگر، هر دو در کنار هم پیش می رفتند و گاه نیز بر سر منافع مشترک میان آن ها نزاع و درگیری شکل می گرفت.