بررسی فقهی حقوقی مسوولیت مدنی پزشک در جراحی های زیبایی با تاکیدی ق.م.ا مصوب 1392

در تحقیق حاضر مبنای مسوولیت مدنی پزشک جراح زیبایی مورد مطالعه قرار گرفته و در همین راستا مسایلی همچون ماهیت تعهد پزشک، انواع مسوولیت پزشک، مفهوم خطای پزشکی، تعهدات و الزامات جراحان زیبایی و ترمیمی در گستره حقوق پزشکی و بسیاری مسایل دیگر مطرح شده است. هدف ما در این تحقیق تبیین مسیوولیت مدنی پزشک در جراحی های زیبایی می باشد.

مواد وروش ها: 

این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش فیش برداری تدوین گردیده است.

یافته ها: 

یافته ها حاکی از این است که؛ پیشرفت دانش پزشکی از یک سو و ضرورت های اجتماعی و ارتقای سطح معاش از سویی دیگر از عواملی هستند که گسترش گرایش به جراحی های پلاستیک را به ویژه در دهه های اخیر موجب شده اند.

ملاحظات اخلاقی: 

در این تحقیق با از ابتدا تا انتها با تکیه بر اصول اخلاقی و امانتداری و صداقت نگارش یافته است.

نتیجه گیری: 

نتایج تحقیق نشان می دهد که اهدافی که در جراحی زیبایی مورد نظر متقاضیان این عمل و اطبا می باشند، تا اندازه ای از هدف اصلی اعمال پزشکی که پیشگیری از بیماری و درمان بیمار است فاصله می گیرد. در حقوق ایران قانون گذار مبنای مسوولیت پزشک را مبتنی بر تقصیر دانسته و برای او فرض تقصیر کرده است. گاهی پزشک با درج شرط برایت می تواند از مسوولیت رهایی یابد «اما با توجه به اوصاف جراحی زیبایی و لزوم حفظ ایمنی بیشتر در آن و عدم توقف مصالح جامعه بر انجام این جراحی، باید قایل به این بود که اخذ برایت جراحان زیبایی نمی تواند موجب جابه جایی بار اثبات تقصیر باشد و تنها کافی است زیان دیده، رابطه سببیت میان عمل جراح زیبایی و خسارت را ولو به طور کلی، به اثبات برساند و پس از این دیگر جراح است که باید ثابت کند که اولا: جراحی مزبور با توجه به منافع مورد انتظار، امری عقلایی و مشروع بوده است؛ ثانیا: اطلاع رسانی و آگاه سازی کافی نسبت به بیمار صورت گرفته است؛ ثالثا: زیان وارده ناشی از عاملی خارج از کنترل جراح بوده که ناشی از نقص علم پزشکی یا واکنش خاص بدن بیمار به عمل جراحی بوده است، تا موجب رفع مسوولیت او گردد».