تحولات حق بر سلامت در ایران و بین الملل (با تاکید برحقوق شهروندی و کووید 19)

حق بر سلامت یکی از مصادیق حقوق طبیعی است که اسلام نیز بر آن تاکید دارد و از عوامل اصلی در ارزیابی توسعه یافتگی جوامع محسوب می شود و در ذیل نسل دوم حقوق بشر قرار می گیرد. بر اساس بند ب ماده 55 منشور ملل متحد، دولت ها متعهد به ارایه راه حل هایی برای غلبه بر مشکلات حوزه سلامت و حمایت از نهادهای تامین اجتماعی، درمانی و بهداشتی می باشند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی مفهوم و جایگاه حق بر سلامت در نظام حقوقی ایران و جهان با تاکید بر حقوق شهروندی و پاندمی کووید 19 می باشد.

روش پژوهش:

 این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی تهیه شده و جمع آوری اطلاعات آن نیز با ابزار اسنادی - کتابخانه ای صورت گرفته است.

یافته ها: 

یافته ها حکایت از آن دارد که دولت ها برای تامین یک زندگی سالم ملزم به اقداماتی فوری (تهیه دارو) می باشند. دولت ایران نیز در اصل 29 قانون اساسی این مسئله را مورد تایید قرار داده است. همچنین دولت ایران به موجب ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی و اجتماعی حق دسترسی به داروهای درمانی را به رسمیت شناخته است.

ملاحظات اخلاقی:

 در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

نتیجه گیری: 

در نظام حقوق بین الملل حق بر استحقاق، جزیی از اهداف و تعهد نسبت به آن و یک تعهد سیاسی محسوب می شود. بهتر است این حق به مثابه یکی از مصادیق حقوق بشر در نظر گرفته شود. در ایران علی رغم وجود برخی قوانین خاص در این زمینه که موجب افزایش برخورداری افراد می شود، اما در عمل نتیجه مطلوب حاصل نشده است.