عصمت یا عدم عصمت درگزاره های قرآن و عهدین

یکی از مبانی مهم در شناخت و تفسیر قرآن ، تورات و انجیل، اعتقاد به عصمت و خطاناپذیری در الفاظ و گزاره های این کتاب های آسمانی است. اگر آیات و عبارات قرآن کریم و عهدین در بستر نزول و گذر زمان دچار اختلاف و تعارض شده باشند، دیگر نمی توان به آن ها اعتماد کرد. از جمله وجوه اصالت و اعتبار متون وحیانی، صیانت آن ها از هر گونه اشتباه، ناسازگاری و اختلاف است. هرگاه کسی با این مبنا در مقام فهم آیات برآید، از آیات جز هماهنگی، انتظار دیگری را نخواهد داشت و همه تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا این سازگاری و هم گرایی آیات را دریابد. در این مقاله، ضمن بیان دیدگاه های مختلف در این زمینه و بررسی آن ها، نتیجه گرفته شده که عصمت متون وحیانی، دیدگاه غالب مسلمانان و سنت یهودی است، اما در میان مسیحیان اختلاف نظر وجود دارد. علت عمده این امر، به نوع نگاهی بستگی دارد که مسلمانان، یهودیان و مسیحیان درباره وحی دارند.