مقایسه تکنیک های میکروسکوپی تولید هماهنگ دوم حساس به قطبش برای مطالعه ‏بافت های زیستی

اخیرا تکنیک میکروسکوپی تولید هماهنگ دوم حساس به قطبش (‏pSHG‏) به دلیل داشتن مزایایی همچون تفکیک پذیری ذاتی ‏بالا، ایجاد تباین ذاتی، عدم آسیب رسانی به نمونه و قابلیت عکس برداری از عمق های زیاد در نمونه به ابزار توانمندی برای مطالعه و ‏بررسی ساختار های زیستی فاقد مرکز تقارن تبدیل شده است. یکی از معایب تکنیک ‏pSHG‏ این است که فرایند عکس برداری در ‏آن، برای مطالعه بافت های زنده و یا بررسی دینامیک بافت به اندازه کافی سریع نیست و این موضوع امکان مطالعه بافت های ‏زنده را با محدودیت هایی مواجه می کند. خوشبختانه اخیرا تکنیک میکروسکوپی تولید هماهنگ دوم حساس به قطبش تک اسکن ‏‏(‏SS-pSHG‏) به عنوان جایگزین سریعی برای تکنیک ‏pSHG‏ معرفی شده است. در این مقاله نتایج حاصل از تکنیک های ‏میکروسکوپی ‏pSHG‏ و ‏SS-pSHG‏ در راستای عبوری روی نمونه های استخراج شده نشاسته، قرنیه انسان و زردپی حیوان ‏به صورت پیکسل به پیکسل با هم مقایسه شده اند. با وجود این که نمونه های استفاده شده در این پژوهش زنده نیستند، همخوانی نتایج ‏نویدبخش پتانسیل بالای تکنیک های تولید هماهنگ دوم حساس به قطبش برای مطالعه نمونه های زیستی بدون آسیب رسانی به ‏آنها است، که این امر به ویژه در حالتی که نمونه های مورد مطالعه موجودات زنده باشند، اهمیت بالایی دارد.