اثربخشی تصویرسازی ذهنی هدایت شده و ترکیب آن با دارودرمانی بر تاب آوری معتادان تحت درمان

زمینه و هدف:

 امروزه وابستگی به مواد، از مشکلات بسیار مهم مربوط به سلامت عمومی در جوامع به شمار می رود. تاب آوری می تواند در درمان معتادان نقش موثری داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی تصویرسازی ذهنی هدایت شده و ترکیب آن با دارودرمانی در تاب آوری معتادان تحت درمان انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. نمونه ای شامل سی نفر از معتادان کلینیک درمان اعتیاد زندگی سبز به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (پانزده نفر در گروه آزمایش تصویرسازی ذهنی هدایت شده همراه با دارودرمانی (متادون) و پانزده نفر در گروه گواه) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در هر دو گروه، مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، 2003) بود. تصویرسازی ذهنی هدایت شده براساس برنامه آموزشی مالتز (2002) برای گروه آزمایش انجام شد؛ اما برای گروه گواه هیچ مداخله ای ارایه نشد. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 درنظر گرفته شد. 

نتایج نشان داد، تصویرسازی ذهنی هدایت شده در ترکیب با دارودرمانی، در تاب آوری معتادان تحت درمان موثر بود (0٫001>p)؛ همچنین اثر اصلی زمان بر متغیر تاب آوری معنادار به دست آمد (0٫001>p و 2288٫83=F). این نتیجه نشان می دهد که در نمره های تاب آوری بین سه دوره زمانی مختلف در گروه آزمایش تغییر وجود داشت. مقدار مجذور اتا برای تاب آوری در اثر اصلی زمان نشان داد، 98٫8درصد از واریانس متغیر تاب آوری به وسیله مداخله صورت پذیرفته تبیین شده است.

باتوجه به یافته های پژوهش استفاده از تصویرسازی ذهنی هدایت شده با ترکیب دارودرمانی تاثیر مثبتی در تاب آوری معتادان تحت درمان دارد.