اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر اضطراب کودکان مبتلا به سرطان

سرطان کودکان حادثه استرس آوری است که ممکن است منجربه واکنش های روان شناختی حاد یا مزمن شود. شایع ترین واکنش کودکان به تشخیص و بروز سرطان، اضطراب است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر اضطراب کودکان مبتلا به سرطان طراحی و اجرا شد.

روش بررسی: 

روش پژوهش شبه آزمایشی یک گروهه با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری تمامی کودکان 8تا12ساله ای بودند که در بیمارستان های شهر تهران در سال 1394 بستری شدند. نمونه آماری ده نفر از کودکان مبتلا به سرطان بستری شده در بیمارستان طبی کودکان و بیمارستان کودکان بهرامی شهر تهران بودند که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. برنامه مداخله شامل آموزش مهارت های تنظیم هیجان بود که براساس مولفه های پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) توسط پژوهشگر تنظیم شد. مداخله در نه جلسه 30دقیقه ای به صورت انفرادی اجرا شد. داده ها با استفاده از سوالات مربوط به سنجش اختلال اضطراب از پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، 2001)، دو فرم والدپاسخ و معلم پاسخ جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماری تی زوجی در نرم افزار آماری SPSS و در سطح معناداری 0٫001 صورت گرفت.

یافته ها:

 نتایج تحلیل تی زوجی نشان داد که در میانگین متغیر اضطراب در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنادار است. نمرات متغیر اضطراب از میانگین 18٫60 (با انحراف معیار 2٫34) در پیش آزمون به میانگین 11 (با انحراف معیار 3٫11) در پس آزمون تقلیل یافته است (0٫001>p).

نتیجه گیری: 

براساس یافته های این پژوهش آموزش تنظیم هیجان می تواند باعث کاهش اضطراب در کودکان مبتلا به سرطان شود؛ بنابراین انجام مداخلات برمبنای این رویکرد می تواند در ارتقای سلامت روان کودکان مبتلا به سرطان مفید باشد.