رابطه بین متغیرهای کلیدی اقتصاد و جرم: رهیافت مارکوف-سوئیچینگ

در این مطالعه با توجه به اهمیت موضوع جرم و اثرهای زیان بار اجتماعی_اقتصادی آن، پس از تصریح مدل به بررسی عوامل اقتصادی موثر (نرخ بیکاری، نرخ تورم و نرخ ارز حقیقی) بر جرم و جنایت با استفاده از مدل مارکوف_سوییچینگ و داده های سری زمانی (1360-1394) در ایران پرداخته شده است. محور اصلی مقاله دو متغیر جرم و بیکاری است و دیگر متغیرهای اثرگذار در قالب بردار متغیرهای کنترل وارد مدل شده اند. نتایج نشان می دهد که رابطه بین بیکاری در سطوح بالای جرم مثبت و مستقیم بوده و در سطوح پایین جرم رابطه منفی وجود دارد، و دیگر متغیرهای اقتصادی نیز مانند نرخ ارز حقیقی، نرخ تورم اثر مثبت بر ارتکاب جرایم دارند. جرم به عنوان یک پدیده اجتماعی همانند دیگر پدیده های اجتماعی، دارای ابعاد مختلفی است و عوامل متعددی می تواند در پیدایش آن نقش داشته باشد و به همین دلیل تغییر و تحول پدیده های اجتماعی به کندی صورت می گیرد. بنابراین اگر محیط اجتماعی و اقتصادی و سیاسی در میزان جرم تاثیر مستقیم دارد، به صرف تشدید مجازات برای مجرمان یا برخورد شدید نیروهای انتظامی با آنان یا ایجاد رفاه اقتصادی و بالا بردن سطح معیشت زندگی، نمی توان از بروز جرایم در یک کشور جلوگیری نمود، بلکه پیشگیری از ارتکاب جرایم افراد، تلاش همه جانبه ای را در تمامی ابعاد طلب می کند تا بتوان در این زمینه به موفقیت هایی دست یافت.