طراحی و تبیین الگوی اثربخشی سرمایه اجتماعی بر بازیافت زباله (مورد مطالعه: شهروندان شهر تهران)

با افزایش روزافزون جمعیت شهرها، مدیریت پسماند شهری و نحوه جلب مشارکت شهروندان در این زمینه، به یکی از چالش های مهم مدیریت شهری به ویژه در کلانشهرها تبدیل شده است. در عین حال، مشارکت شهروندان و موفقیت در مدیریت پسماند مزایای زیست محیطی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. مطالعه پیش رو به تاثیر سرمایه اجتماعی شهروندان بر افزایش مشارکت آنان در مدیریت پسماندهای شهری در شهر تهران با استفاده از سه روش پیمایش، مطالعه اسنادی و سناریوسازی می پردازد. جامعه آماری تحقیق شامل مجموعه شهروندان شهر تهران است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد 950 نفر نمونه از مناطق 22 گانه شهر تهران انتخاب شدند. نتایج تحقیق نشان می دهند که به ترتیب متغیرهای آگاهی نسبت به امور، با 0.544 =β، مشارکت خیریه ای با 0.338 =β، مشارکت رسمی با 0.306 =β، مشارکت مذهبی است که دارای 0.239 =β، اعتماد عمومی با 0.138 = β، سطح تحصیلات با 0.132 =β، سن با 0.125 = β و در نهایت رضایت از شهرداری با 0.124 = β بیشترین رابطه آماری را با متغیر با مشارکت در تفکیک زباله دارند. مقادیر رگرسیونی مدل حاکی است متغیرهای میزان رضایت از شهرداری 124. +، سن 125.-، تحصیلات 132.+، اعتماد عمومی 138.+، مشارکت مذهبی 239.+، مشارکت رسمی 306.+، مشارکت خیریه های 338. + و آگاهی 544.+ از تغییرات مشارکت در تفکیک زباله از مبداء را پیش بینی می کنند. در پایان با استفاده از داده های مدل رگرسیونی، پنج سناریوی محتمل ارایه شده است که در سناریوی پنجم چنانچه سطح تاثیرگذاری متغیرهای تاثیرگذار در بالاترین سطح (خیلی زیاد) صورت پذیرد، درآمد شهرداری از تفکیک زباله در مبدا در سال، بیش از هزار میلیارد ریال خواهد بود.