مقایسه اثر ورزش در خشونت بزهکاران ورزشکار و غیر ورزشکار

ورزش به عنوان یکی از فعالیت های مهم اوقات فراغت، دارای اهداف تربیتی متعددی بوده و می تواند در سازگاری بزهکاران با محیط ندامتگاه موثر واقع گردد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر ورزش در خشونت بزهکاران ورزشکار و غیر ورزشکار استان خوزستان در سال 1398-1397می باشد. 

پژوهش حاضر در دو مرحله کیفی- کمی (روش شناسی) و توصیفی- مقایسه ای انجام شد. نمونه آماری پژوهش در مرحله کیفی 12 تن شامل کارمندان، اعضای هیات علمی و بزهکاران و در مرحله کمی پژوهش487 تن (291 تن بزهکار ورزشکار و  196 تن بزهکار غیر ورزشکار) بودند. نمونه گیری در مرحله کیفی به روش غیرتصادفی و هدفمند و در مرحله کمی به روش تصادفی منظم و بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند.  در مرحله اول (کیفی) "مقیاس اثر ورزش در خشونت بزهکاران" (Effect of Exercise on Criminals Violence Scale) با تحلیل مصاحبه های انجام شده، طراحی و روایی سازه، واگرا، همگرا و پایایی ترکیبی مقیاس اندازه گیری شد. در مرحله دوم (کمی) پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس طراحی شده و بین نمونه های بخش کمی توزیع شد. داده ها به وسیله نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه 22 و پی ال اس نسخه 23 مورد بررسی گرفت.

در مرحله اول "مقیاس اثر ورزش در خشونت بزهکاران" با 36 عبارت و 5 درون مایه اصلی سلامت جسمانی، سلامت روانی، عدم بازگشت مجدد به ندامتگاه، کاهش خشونت و مشارکت گروهی طراحی و روانسنجی گردید. نتایج مرحله دوم نشان داد که تفاوت میزان خشونت در بزهکاران ورزشکار (57/0) در مقایسه با بزهکاران غیرورزشکار (41/0) معنادار بوده است. 

با توجه به تاثیر ورزش در کاهش خشونت بزهکاران، پیشنهاد می شود مدیران و مسیولین، برنامه های منظم و گسترده تری جهت ایجاد کلاس ها و امکانات ورزشی در ندامتگاه ها، اتخاذ نمایند.