الگوی نظری توسعه فضایی در مناطق مرزی تلفیقی

مرزهای مشترک بین کشورها بعنوان فرصت های مختلف تعاملی در ارتباط با کنشهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هستند و در گسترش تعاملات تجارت ایجاد اشتغال، ثبات، امنیت، رفاه و توسعه اقتصادی بین سیستم های سیاسی تاثیرگذارند. مرزها انواع مختلفی دارند: مرزهای خشکی، دریایی و یا تلفیقی. مناطق مرزی تلفیقی، مناطقی هستند که از کرانه های آبی، پس کرانه های جلگه ای و همچنین مناطق کوهستانی و جنگلی برخوردارند. این مناطق می تواند بیشترین منافع را برای کشورهای دارنده آن داشته باشد. وجود منطقه مرزی با چنین ویژگیهای طبیعی و محیطی دارای توانها و قابلیتهایی نظیر گمرک، پایانه و بازاچه مرزی، خط راه آهن ریلی قابلیت ایجاد بندر جهت حمل و نقل دریایی، توسعه توریسم ساحلی، بهره برداری زراعی، باغی ، دامداری و همچنین توریسم کوهستانی و جنگلی باشد.تحقیق حاضر با بررسی الگوی نظری توسعه فضا در مناطق مرزی تلفیقی پرداخته است. از اینرو پژوهشی نظری است که با اتکا بر مطالعات کتابخانه ای و سپس استخراج دیدگاه متخصصان مربوطه به روش پرسشنامه بسته موارد و داده های مورد نظر را استخراج و تحلیل کرده است. در بخش کتابخانه ای از منابعی مانند کتاب ها، مجله ها، مقاله ها و پژوهشهای انجام شده در خصوص برنامه ریزی های توسعه منطقه ای و مرزی استفاده شده و داده های بدست آمده از مطالعات کتابخانه ای از طریق تکمیل پرسشنامه توسط کارشناسان و نخبگان در زمینه پتانسیل های مناطق مرزی تلفیقی مورد ارزیابی قرار گرفته است.نتایج تحقیق نشان می دهد مناطق تلفیقی طبیعت پایه ساحلی با پس کرانه های جلگه ای و کوهستانی که هر کدام دارای پتانسیلهای ویژه هستند می تواند در توسعه منطقه ای و همچنین ملی تاثیرگذار باشد. چنین مناطقی به دلیل تنوع فضایی از پتانسیلهای متنوعی در امر توسعه برخوردارند و در صورت گسترش تعاملات فراملی از تنوع کارکردی در زمینه اقتصاد برخوردار خواهند شد.