روایتها از جنبش جنگل؛ مطالعه ای بین بازماندگان مشارکت کنندگان در جنبش جنگل

پژوهش حاضر نحوه برساخت روایتها از جنبش جنگل در بین بازماندگان افراد درگیر در این جنبش را بررسی م یکند. مبانی نظری، نظریات  «حال گرای» هابسباوم، «کادرهای اجتماعی» هالبواکس و نظریات شاومن، لارسون و لیزاردو است. روش این پژوهش، روش «پژوهش روایت» است. جمعیت مورد مطالعه ، شامل بازماندگان کسانی است که به نوعی در جنبش جنگل مشارکت داشتند. تعداد 62 نفر از افراد فوق به عنوان نمونه انتخاب و با آنان مصاحبه شد، متن مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای مضمونی بررسی شد. یافته ها بیانگر «قومی شدن روایتها از جنبش جنگل» و غیریت سازی در جریان روایتگری از این واقعه در بین قومیت گیلک بود. گیلک ها روایتی واحد و قومیتی و در مقابل، تالش ها روایتی غیرقومیتی و متکثر از جنبش جنگل داشتند. تاثیرگذاری تحصیلات بر شکل گیری شکاف درو ننسلی در امر یادآوری جنبش جنگل از دیگر یافته ها بود. افراد با تحصیلات بالا در بستری «ملی- بین المللی»با رویکردی «جامع و تاریخی»، و افراد با تحصیلات پایینتر در بستری «محلی - قومی»با رویکردی «مذهبی» این جنبش را به  خاطر می آوردند. روایتهای دسته نخست بر ماهیت روشنفکرانه و متجددانه جنبش و روایت دسته دوم بر ماهیت مذهبی آن تاکید داشت. همچنین افراد با تحصیلات پایین تر در چارچوب سیاست حافظه رسمی و افراد با تحصیلات بالاتر در قالب حافظه جمعی مقاومت، جنبش جنگل را به خاطر می آوردند.