بررسی اپیدمیولوژیک موارد مبتلا به بیماری سرخک در جنوب استان کرمان طی سال های 1394-1393

با توجه به بار جهانی بیماری سرخک، همواره جهت کنترل و ریشه کنی این بیماری اقدامات فراوانی انجام شده است. اما هنوز هم هرازگاهی اپیدمی این بیماری در بعضی مناطق جهان و ایران رخ می دهد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک موارد مبتلا به بیماری سرخک در جنوب استان کرمان طی سال های 1394-1393 انجام شده است.

این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بوده و با روش سرشماری 326 مورد مشکوک به بیماری سرخک با اسفاده از چک لیست و فرم های بررسی وارد مطالعه شدند. داده ها توسط نرم افزارversion 16  SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

در طی سال های 93 و 94، از کل موارد مشکوک گزارش شده 23 درصد آن ها به تایید آزمایشگاهی رسیدند. بیشترین درصد سرخک به ترتیب در گروه سنی 1 تا 4 سال (45/3 درصد) و بالاتر از 10 سال (30/7درصد) و بیشترین موارد ابتلا به سرخک در جنس مذکر (61/3 درصد) بود. بیشترین موارد سرخک قطعی در افراد بدون سابقه واکسیناسیون (61/3 درصد)، در ایرانی ها (81/3 درصد) و در مناطق روستایی (73/3 درصد) بود.

با توجه به نتایج مطالعه، ضرورت توجه به ایمن سازی تکمیلی در مناطق دور افتاده و در اماکن تجمع اتباع بیگانه وجود دارد. از طرفی با توجه به فراوانی بالای سرخک در بین افرادی که سابقه واکسیناسیون سرخک نداشتند، این به نظر می رسد برنامه واکسیناسیون سرخک در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی چندان موفقیت آمیز نبوده است. پیشنهاد می شود مطالعات تکمیلی جهت تعیین ریسک فاکتورهای ابتلا به سرخک انجام شود.