سنجش حس تعلق مکانی ساکنین سکونتگاه های غیررسمی مطالعه موردی: محله حکم آباد تبریز

مقوله ی تعلق به مکان، از جمله ی مفاهیمی است که در میان ساکنان سکونتگاه های غیررسمی، از درجه اهمیت باالیی برخوردار میباشد. چرا که عدم پرداختن به مولفه های تاثیرگذار در اقناع حس تعلق شهروندان این نوع از سکونتگاه ها و به دنبال آن بروز مشکل مهاجرت های بیرویه، آسیبهای اجتماعی همچون افسردگی و... برای آنان، ضرورت توجه به حس تعلق مکانی را بیش از پیش روشن میسازد. هدف از پژوهش حاضر، سنجش میزان اهمیت مولفه های تعلق مکانی میباشد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و از لحاظ ماهیت توسعهای – کاربردی است. داده های مورد نیاز برای پژوهش، از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق 35000 نفر بوده و حجم نمونه هم طبق فرمول کوکران معادل 380 نفر برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمونهای پیرسون و فریدمن استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان میدهد که اولویت اهمیت مولفه های تعلق مکانی برای ساکنین محلهی حکمآباد تبریز بدین ترتیب است: رتبه ی اول مربوط به شاخص کیفیت محیطی، رتبه ی دوم مربوط به تعلق اجتماعی و رتبهی سوم مربوط به هویت مکانی میباشد. نتایج حاصل از تحلیل پیرسون نیز نشان میدهد که بین مولفه های »تعلق اجتماعی و کیفیت محیطی«، »کیفیت محیطی و هویت مکانی« و »تعلق اجتماعی و هویت مکانی« همبستگی مثبت وجود داشته ولی به لحاظ آماری از سطح معناداری مطلوبی برخوردار نیستند.