ارزیابی وضعیت کلان شهر تبریز با تاکید بر شاخص ‏های شهر دوستدار سالمند در سکونتگاه ‏های رسمی و غیررسمی (مطالعه موردی: مناطق 2، 8 و 10)

هدف این پژوهش، ارزیابی وضعیت کلان شهر تبریز با تاکید بر شاخص ‏های شهر دوستدار سالمند در سکونتگاه‏ های رسمی و غیررسمی است.

 روش پژوهش، توصیفی - پیمایشی بوده و و داده ‏ها براساس پرسش ‏نامه و مطالعات میدانی گردآوری شده ‏اند. جهت ارزیابی پایایی ابزار پژوهش، از روش آلفای کرونباخ و جهت تعیین روایی پژوهش، از تکنیک تحلیل عاملی با بهره ‎گیری از شاخص KMO و آزمون بارتلت بهره ‏گیری شده است. جامعه ‏ی آماری با حجم نمونه‏ ی 384 نفر، شامل ساکنان مناطق 2، 8 و 10 کلان شهر تبریز و همچنین 27 نفر از مدیران و کارشناسان امور شهری است. تحلیل داده ها در محیط نرم ‏افزاری SPSS انجام شده است.قلمرو جغرافیایی پژوهش: محدوده مورد مطالعه، مناطق 2، 8 و 10 کلان شهر تبریز می باشد.

یافته‏‏ های پژوهش نشانگر آن بود که در بین شاخص ‏های هشت گانه تحلیل شده، از دیدگاه سالمندان به ترتیب شاخص ‏های "ساختمان ‏ها و مکان‏ های عمومی و مذهبی" (13/53) و "فرهنگی - تفریحی" (9/85) بیشترین و کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده‏ اند و همچنین از دیدگاه مدیران شهری به ترتیب شاخص ‏های "ساختمان ‏ها و مکان‏ های عمومی و مذهبی" (16/52) و"حمل‏ و‏نقل درون شهری" (14/56) در رتبه‏ های اول و آخر قرار گرفتند. از لحاظ شاخص‏ های شهر دوستدار سالمند در بین مناطق مورد مطالعه، تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین یافته ‏های دیگر پژوهش نشانگر آن است که بین رضایت مندی سالمندان از زندگی در کلان شهر تبریز و تحصیلات آنان تفاوت معناداری وجود ندارد.

 به طور کلی کلان شهر تبریز از حد متوسط شاخص ‏های شهر دوستدار سالمند پایین ‏تر است و در وضعیت مساعدی قرار ندارد.