اثربخشی دوازده هفته تمرینات حسی حرکتی بر درد، بهبود حس عمقی، قدرت عضلانی و کنترل پاسچر در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی رانی: یک کارآزمایی بالینی تک سوکور تصادفی شده

در بیماران با سندروم درد کشککی رانی اختلال در کنترل پاسچر گزارش شده است که دلایل آن درد، اختلال در حس عمقی و کاهش قدرت عضلانی می باشد. هدف مطالعه حاضر اثربخشی دوازده هفته تمرینات حسی-حرکتی بر درد، بهبود حس عمقی، قدرت عضلانی و کنترل پاسچر در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است.

مطالعه نیمه تجربی حاضر شامل 32 نفر بیمار مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. متغیرهای مورد نظر شامل درد، حس عمقی زاویه 20 و 60 درجه، قدرت عضلانی چهارسررانی و آبداکتور ران و کنترل پاسچر ایستا بود که قبل از مداخله و بعد از مداخله ارزیابی شد. برای ارزیابی کنترل پاسچر از دستگاه تعادل سنج بایودکس، درد با مقیاس VAS، حس عمقی با گونیامتر و قدرت عضلانی از دینامومتر دستی استفاده شد. گروه تجربی طی یک دوره دوازده-هفته ای، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 1 ساعت تمرینات حسی-حرکتی را انجام دادند و گروه کنترل طی این وهله زمانی تحت هیچ گونه مداخله درمانی قرار نگرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و روش آماری کوواریانس استفاده شد.

نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از دوازده هفته تمرینات حسی-حرکتی بهبودی معناداری در کنترل پاسچر شاخص قدامی-خلفی (0/002=P)، شاخص داخلی–خارجی (0/001=P)، ثبات کلی (0/001=P)، کاهش درد (0/001=P)، بهبود حس عمقی 20 درجه (0/001=P)، حس عمقی 60 درجه (0/001=P) و قدرت عضلات چهارسررانی (0/002=P) و آبداکتور ران (0/0010=P) کسب کرده است.

تمرینات حسی-حرکتی به صورت معناداری به کاهش درد، بهبود حس عمقی، قدرت و کنترل پاسچر افراد مبتلا به سندروم درد کشککی رانی منجر شد؛ در نتیجه به نظر می رسد که می توان از این تمرینات به عنوان یک پروتکل درمانی جامع در بهبود اختلالات متعددی در بیماران با سندروم درد کشککی رانی بهره جست.