بررسی تطبیقی سیاستهای سلامت در برنامه های توسعه (اول تا ششم ایران)

رفتار پرخطر،  به مجموعه ای از رفتارها اطلاق می شود  که سلامت روان و جسمی افراد را به خطر می اندازد.  شیوع این گونه رفتارها  در دانشجویان ایرانی افزایش پیداکرده است و آسیب های جبران ناپذیر را به دنبال دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی ارتباط سبک خانوادگی و رفتارهای پرخطر از طریق میانجیگری عاطفه منفی و دشواری در تنظیم هیجان است.

این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی-هم بستگی است. شرکت کنندگان   به پرسشنامه های سبک خانوادگی، عاطفه منفی و مثبت، دشواری در تنظیم هیجان و رفتار پرخطر پاسخ دادند. از ضریب هم بستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری به وسیله ی  نرم افزار Spss و Amos استفاده شد.

نتایج   نشان داد که بین  سبک خانوادگی، دشواری در تنظیم هیجان و رفتارهای پرخطر ارتباط معنادار وجود دارد. هم چنین، این مدل از برازش مناسبی برخوردار است. به طوری که تنظیم هیجان بین سبک خانوادگی و خرده مقیاس های رفتارهای پرخطر شامل خشونت، تغذیه و مواد نقش میانجی دارد.

نتیجه گیری: 

به طورکلی می توان  گفت در خانواده هایی که از انسجام، درک و ابراز گری کافی برخوردار نیستند، افراد از  راهبردهای ناکارآمد تنظیم هیجان مانند رفتارهای پرخطر استفاده می کنند. به همین دلیل، می توان برای پیشگیری از آن آموزش هایی برای افراد آسیب پذیر تدوین شود.