تجربه زیسته جانبازان قطع نخاعی (70 درصد) از فرزندآوری

هدف از پژوهش حاضر شناخت وضعیت جانبازان قطع نخاعی کمر و گردن و فرآیند فرزند آوری آنهاست. جانبازان به عنوان گروه‏هایی که پس از جنگ از نظر روحی و جسمی درگیر پیامدهای ناخوشایند ناشی از جنگ  قرار گرفته اند نسبت به گروه‏های دیگر جانباز و معلول درگیر مشکلات «فردی»، «اجتماعی» ، مسایل خانوادگی» از جمله فرزند آوری مواجه هستند. مشکلاتی که هیچگاه مطرح نشده  و تنها از راه نزدیک شدن به زندگی آنان می توان دریافت نمود.

روش شناسی تحقیق، کیفی و روش آن، پدیدار شناسی و به لحاظ ماهیت  پاسخ به سوالات چرایی، چگونگی و چیستی است.  بدین منظور با20 نفر از جانبازان (مرد) که بین سال‏های 1360 تا 1375 ازدواج کرده‏اند و با مشکلات بی فرزندی و یا فرزند آوری مواجه بودند در سه استان تهران، اصفهان و قم مصاحبه صورت گرفت. مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت.

یافته ها: 

جانبازان به تناسب موقعیت‏های مختلفی که در آن قرار گرفته‏اند یعنی مدیریت خانواده، فشارهای دیگر زندگی (مضیقه فرزند و فرزند آوری) از طریق مولفه های «اعتقادی»، «روانی و عاطفی»، «اقتصاد» و «حقوقی و قانونی» جهت تثبیت و استمرار و در نهایت «خود تنظیمی خانواده» و زندگی مشترک زوجین دست به انتخاب زدند.

بحث:  

دلیل ازدواج جانبازان تنها خروج از تنگناهای متنوعی که با آن درگیر بودند، اعلام شد. رویکرد تقلیل گرایانه به ازدواج و تشکیل خانواده دارای پیامدهایی نظیر 1. آشیانه خالی (خانه‏های بدون فرزند). 2. نارضایتی جنسی طرفین 3. پزشکی شدن فرزند آوری و تک فرزندی 4. بار سنگین و فشار نقشی همسران جانباز 5. فرزند خواندگی بوده است.همسران آنها نیز بیشتر در جایگاه مراقبتگری قرار دارند، از نظر تعداد فرزندان انواع مختلفی از خانواده های بدون فرزند، فرزند خوانده، فرزندآوری از راه درمان، و فرزند آوری از راه طبیعی و فرزند شهید  در میان آنها وجود  دارد. ناتوانی جنسی، ناباروری، ناتوانی در امکان بچه دار شدن از مهمترین معضلاتی است که این خانواده ها آن را تجربه می کنند.