بررسی تطبیقی رویکرد ایران (پس از انقلاب اسلامی) و نهادهای بین المللی در قبال بحران های زیست محیطی

بحران محیط زیست زمانی اتفاق می افتد که تغییر در محیط یک گونه یا جمعیت، باعث تزلزل در ادامه حیات آن شود. محیط زیست ایران از بحران هایی از قبیل آلودگی آب، هوا وخاک، کاهش منابع طبیعی و سوخت های فسیلی، دفع زباله ها، جنگل زدایی و بیابان زایی، کمبود بارندگی و کاهش منابع آبی،... رنج میبرد. با توجه به اهمیت بررسی موضوع، هدف اصلی پژوهش، پاسخ به این است که رویکرد جمهوری اسلامی ایران و نهادهای بین المللی در قبال بحران های محیط زیست ایران در دوران پس از انقلاب اسلامی  به چه صورت بوده است؟ در این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و فیش برداری و به شکل کتابخانه ای  به بررسی تطبیقی موضوع پژوهش پرداخته شده است. نتایج این پژوهش بیان میکند که نهاد های بین الملل از طرفی با وضع قوانین حامی محیط زیست در جهت حفاظت از محیط زیست گام برداشته و از سویی با وضع تحریم های پیچیده، مقابله با بحران ها را بسیار مشکل ساخته اند. در طی سالیان اخیر در داخل کشور بر اساس اصل پنجاهم قانون اساسی نهادها و سازمان های دولتی و غیر دولتی متعددی در جهت کاهش بحران های زیست محیطی فعال بوده اند که با توجه به بهبود رتبه ایران در شاخص عملکرد محیط زیست در سال 2020، می توان این عملکرد ها را مفید و در جهت توسعه پایدار دانست.