خدمت نیمه‏ وقت و فلسفه حمایت ‏های خاص حقوق بشری برای بانوان در قوانین جمهوری اسلامی ایران

موضوع این مقاله خدمت نیمه‏وقت و فلسفه‏ حمایت‏های خاص حقوق بشری برای بانوان در قوانین ج ا. ایران است. این مقاله با رویکردی توصیفی و تحلیلی درصدد پاسخ، به این پرسش‏ است که سیاست‏های ج. ا. ایران در زمینه خدمت نیمه وقت بانوان تا چه میزان با حمایت‏های خاص به عمل آمده در سطوح بین المللی از زنان هماهنگی دارد. فرضیه پژوهش این است که رویکرد قانونگذار ایرانی در عمل با این استاندارهای بین المللی در انطباق و سازگاری است. نتایج نشان می دهد که قوانین ج.ا.ایران نه تنها با اسناد بین‏المللی همسو و سازگار است بلکه انطباق مذکور در حوزه خدمت نیمه‏وقت بانوان، بیش از هر چیز از احکام اسلامی سرچشمه می‏گیرد که در آن بر شان و منزلت فردی زن، بر نقش تربیتی و آموزشی او به خصوص در نهاد مقدس خانواده تاکید شده است. می‏توان ادعا نمود که این شیوه از سازماندهی شغلی به عنوان یک حمایت ویژه و به نوعی از تبعیض مثبت نه تنها در جهت حمایت از زنان شاغل، بلکه در جهت سیاست‏های تشویقی فرزندآوری و حمایت خانواده است.