اثربخشی درمان ذهن آگاهی، معنادرمانی و درمان فعالساز رفتاری بر افکار خودآیند منفی و توجه دانشجویان دختر افسرده

اختلال افسردگی بیماری مزمن و ناتوان کننده ای است که تعداد زیادی از افراد را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار داده است. پژوهش حاضر تعیین تفاوت اثربخشی ذهنآگاهی، معنادرمانی و درمان فعالساز رفتاری بر افکار خودآیند منفی و توجه دانشجویان دختر افسرده سال 1398 بود.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری مراجعان دانشجوی دختر مقطع کارشناسی بود که در سال 1398 مراجعه کرده بودند که از میان آنها 60 نفر به روش نمونه- گیری در دسترس انتخاب شدند و با همگنسازی سن در چهار گروه قرار گرفتند. شرکت کننده ها در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه افسردگی بک؛ پرسشنامه افکار خودآیند هولون و کندال و آزمون توجه d2 بریکنکامپ پاسخ دادند. گروه های آزمایش 8 جلسه درمان ذهن آگاهی، 10 جلسه معنادرمانی و 10 جلسه فعالساز رفتاری را دریافت کردند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل آمیخته، نرم افزار SPSS استفاده شد.

در پژوهش حاضر مداخلات بر افکار خودآیند منفی(001/0=P) اثر کاهنده داشتند. اثر زمان موجب کاهش افکار گروه ها موجب کاهش افکار خودآیند منفی * خودآیند منفی (001/0=P) نسبت به مرحله پیش آزمون شد. اثر متقابل زمان (001/0=P) نسبت به گروه گواه شد. مداخلات بر توجه (001/0=P) اثر افزاینده داشتند. اثر زمان موجب افزایش توجه (001/0=P) نسبت به مرحله پیش آزمون شد. اثر متقابل زمان * گروه ها موجب افزایش توجه (001/0=P) نسبت به گروه گواه شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر سه رویکرد درمان ذهن آگاهی، معنادرمانی و درمان فعالساز رفتاری هر یک با هدف قرار دادن یک بعد از افسردگی بر افکار خودآیند منفی و توجه در دختران افسرده با اثر کاهنده اثربخش هستند.