اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و علاقه متقابل زنان دارای اختلال کمبود میل جنسی

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و عالقه متقابل زنان دارای اختالل کمبود میل جنسی بود.

روش پژوهش: 

جامعه آماری پژوهش شامل زنانی است که به دلیل کمبود میل جنسی به مرکز مشاوره محقق و نیز کلینیک های تخصصی زنان در شهر اهواز مراجعه کرده بودند، با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 زوج انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، عدم ابتال به بیماریهای حاد جسمانی و روانشناختی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کامال همتاسازی شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل مقیاس رضایت از زندگی دینر و مقیاس عشق و عالقه زوجین بوده است. داده های حاصل با روش آماری تحلیل کواریانس یک متغیری  آنکوا  و چند متغیری  مانکوا تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که میان زوجین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ رضایت از زندگی و عالقه متقابل در مرحله پس آزمون با کنترل پیش آزمون، تفاوت معناداری یافت شد (01.0 >P) در مرحله پیگیری نیز این نتایج کماکان به طور معنی داری (P >0.01).

به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و عالقه متقابل زوجین تاثیر مثبت دارد. این یافته ها از اهمیت نقشی که رویکردهای مذهبمحور و عوامل عاطفی بر عملکرد جنسی زنان و مردان دارند، حمایت و بر نیاز برای ارزیابی این ابعاد و لحاظ کردن آن ها در پروتکل های درمانی جهت افزایش رضایت از زندگی تاکید می کند