آموزش مهارتهای استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طالق

امروزه افراد بسیاری در شبکه های اجتماعی مجازی جذب شده اند و این نفوذ و گستردگی، شبکه های اجتماعی مجازی را به بخشی از زندگی روزمره افراد تبدیل کرده لذا این پژوهش با هدف پژوهش حاضر تعیین آموزش مهارتهای استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر رضایت زناشویی انجام گرفت.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زوجین شاغل در ادارات دولتی منطقه 12 شهرتهران در سه ماهه اول سال 1395 تشکیل دادند. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس بود؛ به این صورت از بین زوجین متقاضی طالق که به دادگاه مفتح شهر تهران مراجعه کردند 16 زوج به صورت تصادفی در دو گروه شامل 8 زوج در گروه آزمایش و 8 زوج در گروه کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری داده های پیش آزمون و پس آزمون ابزار پژوهش شامل مقیاس زناشویی انریچ (1983) بود. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقهای مهارتهای استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارت های استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر افزایش میزان رضایت زناشویی در افراد گروه آزمایش موثر بوده است.

مهارتهای استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، از طریق افزایش خودآگاهی هر یک از زوجین، باعث آگاهی به نیازها، توقعات و امیال شخصی میشود؛ این آگاهی به نوبه خود، و از طریق مهارتهای ارتباطی، به همسر ابراز شده و باعث درک متقابل میگردد که این روند، باعث افزایش رضایت زناشویی میشود.