بررسی چگونگی رابطه بین مدت گذران فراغت مجازی و تغییر در روابط نسلی

فراغت مجازی یکی از الگوهای جدید فراغتی در جامعه امروز است که بر مناسبات میان نسلی تاثیر قابل توجهی دارد. شبکه های اجتماعی مجازی با امکان دسترسی سریع و آسان بعد زمان و مکان را در هم نوردیده و شرایط خاصی را برای گذران اوقات فراغت فراهم آورده اند. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی رابطه بین مدت استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی به عنوان فراغت مجازی و مخاطبان در این شبکه ها و تاثیر آن بر تعاملات بین نسلی با بهره گیری از نظرات مید و زیمل است. روش مطالعه، پیمایش و با جامعه آماری 1200 نفر در سطح کشور است. این مطالعه نشان می دهد بین دوره نسلی و فراغت در شبکه های اجتماعی مجازی رابطه وجود دارد و همچنین بین مدت استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و تعامل بین نسل ها رابطه معکوس وجود داشته و با افزایش مدت استفاده از این شبکه ها تعامل بین نسل ها در خانواده کاهش می یابد. گروه های مختلف نسلی در شبکه های مجازی با مخاطبان مختلفی تعامل می کنند. بین تعامل نسلی و مخاطبان در شبکه های مجازی رابطه وجود نداشته و تعامل با خانواده و اقوام به تقویت تعامل نسلی نمی انجامد. افزایش عضویت در شبکه های اجتماعی موجب شده که الگوی غالب گذران فراغت به سمت فعال در فضای مجازی تمایل پیدا کرده و این وضعیت تاثیرات قابل توجهی بر تعاملات بین نسلی و نیز تغییر در سبک زندگی دارد. همچنین گذران فراغت جمعی مجازی حتی اگر با خانواده باشد به تقویت روابط نسلی منجر نمی گردد.