تاثیر سبک های والدگری بر انگیزه انجام تکلیف و سازگاری رفتاری کودکان

مقتضیات محیط تربیتی اولیه به طور غیرمستقیم بر بروز رفتارهای سازگارانه و ناسازگارانه‌ی فرزندان اثرگذار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبک‌های والدگری بر انگیزه‌ی انجام تکلیف و سازگاری رفتاری کودکان بود.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش‌آموزان پایه‌های سوم مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 97-96 بود که از بین آنها 120 دانش‌آموزصورت نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه‌های شیوه‌های‌ والدگری آلاباما، سازگاری رفتاری-اجتماعی کودکان تورپ– کلارک و همکاران و ارزش تکلیف پینتریج و همکاران بود. داده‌ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که بین سازگاری رفتاری و سبک‌های والدگری در تمام مولفه‌های آن (جز تنبیه بدنی) رابطه‌ی مثبت و با مولفه‌ی تنبیه بدنی رابطه‌ای منفی وجود دارد. همچنین بین انجام تکالیف و سبک‌های والدگری در مولفه‌های اطلاع، مشارکت پدر، نظارت، اقتدار و والدگری مثبت رابطه مثبت و بین انجام تکلیف با مولفه تنبیه بدنی از سبک‌های والدگری رابطه‌ای منفی وجود دارد. همچنین با توجه به نتایج تحلیل رگرسیون مشاهده شد که سبک‌های والدگری می‌توانند سازگاری‌رفتاری و انجام تکلیف در کودکان را پیش‌بینی کنند. (سطح آماری، 01/0=P).

نتیجه‌گیری:

  کودکان، برای موفقیت در مراحل تحصیلی و زندگی شان نیازمند اعتماد، حمایت، روابط نزدیک با خانواده، خصوصا والدینشان هستند. از این‌رو محیط خانواده می‌تواند تاثیر به‌سزایی در کیفیت رشد و پرورش فرزندان در زمینه‌های گوناگون از جمله مسایل آموزشی و اجتماعی داشته باشد.