رابطه ساختاری جهت گیری مذهبی با آشفتگی روان شناختی در بین دانشجویان بر اساس نقش واسطه ای سبک های هویت

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گر سبک های هویت در رابطه بین جهت گیری های مذهبی و آشفتگی روان شناختی در دانشجویان بود.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان مرد و زن مشغول به تحصیل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در نیمسال تحصیلی اول 97-1396 بود که از میان آن ها 250 نفر به روش نمونه برداری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سبک های هویت ساخته برزونسکی (1992)؛ مقیاس جهت گیری مذهبی ساخته آلپورت 1967؛ پرسشنامه افسردگی-اضطراب-استرس ساخته لاویبوند و لاویبوند (1995) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.

نتایج تحلیل نشان داد ضریب مسیر غیرمستقیم بین جهت گیری مذهبی بیرونی و آشفتگی روان شناختی براساس نقش میانجی گر سبک هویت اطلاعاتی منفی و در سطح 01/0 معنادار بود (01/0> P، 1398/0-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین جهت گیری مذهبی درونی و آشفتگی روان شناختی براساس نقش میانجی گر سبک هویت هنجاری منفی و در سطح 05/0 معنادار بود (05/0>P، 0595/0-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین جهت گیری مذهبی درونی و آشفتگی روان شناختی براساس نقش میانجی گر سبک هویت سردرگم منفی و در سطح 05/0 معنادار بود (05/0> P، 0551/0-=β).

با توجه به این که در پژوهش حاضر نشان داده شده که جهت گیری مذهبی هویت از عوامل تاثیرگذار بر آشفتگی روان شناختی است لذا توصیه می شود درمان گران در مشاوره های روان شناختی بر موضوعات مذهب بیش تر تاکید کنند. به والدین و متولیان امور آموزش در مدارس نیز توصیه می شود موضوع هویت و شکل گیری آن را بیش تر مورد توجه قرار دهند.