نقش پیش بینی کنندگی صفات شخصیت و دشواری های تنظیم هیجانی در گرایش به زندگی در زمان حال

زندگی در زمان گذشته توسط سطوح پایین برون گرایی و توافق پذیری پیش بینی می شود. هدف این پژوهش بررسی نقش پیش‌بینی کنندگی صفات شخصیت و دشواری های تنظیم هیجانی در گرایش به زندگی در زمان حال می باشد.

روش پژوهش:

روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. به این منظور 220 نفر از دانشجویان دانشکده های مختلف دانشگاه آزاد اسلامی کرج به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه استاندارد شخصیتی کاستا و مک کری(1992)، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجانی گراتز و رومر(2004) و پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید(1999) پاسخ دادند. جهت تجزیه‌و تحلیل داده ها از مدل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره سلسله مراتبی استفاده شد.

نتایج نشان داد که از بین مولفه‌های دشواری‌های تنظیم هیجان، تنها مولفه دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی به‌صورت منفی و معنادار گرایش به زندگی در زمان حال را پیش‌بینی می‌کند. همچنین از بین صفات شخصیت، برونگرایی و گشودگی به‌صورت مثبت و وظیفه‌شناسی به‌صورت منفی گرایش به زندگی در زمان حال را پیش‌بینی می‌کند.

با توجه به یافته ها می توان گفت که دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و صفات شخصیتی برونگرایی، گشودگی و وظیفه‌شناسی نقش مهمی بر روی گرایش به زندگی در زمان ایفا می کنند. بر این اساس با در نظر گرفتن نقش دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و صفات شخصیتی برونگرایی، گشودگی و وظیفه‌شناسی می‏توان گرایش به زندگی در زمان دانشجویان را بهبود بخشید.