مقایسه سرمایه روان شناختی، شفقت خود و نشخوار فکری در افراد متقاضی عمل جراحی و افراد غیر متقاضی

به نظر می رسد ظرفیت های روان شناختی افراد در کنار شفقت خود مانع از نشخوار فکری در مواجه با مسایل خود و مرتبط با تصویر بدنی به دلیل عزت نفس بالا می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه سرمایه روان شناختی، شفقت خود و نشخوار فکری در افراد متقاضی عمل جراحی و افراد غیر متقاضی بود.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام متقاضیان جراحی زیبایی مراجعه کننده به مرکز جراحی گاندی و همراهان آن ها در بهار سال 1397 بودند. برای سنجش متغیرها از مقیاس پاسخ های نشخواری، مقیاس شفقت خود و پرسشنامه سرمایه روان شناختی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون t گروه های مستقل تحلیل شد.

در پژوهش حاضر نتایج نشان داد بین افراد گروه های غیرمتقاضی و متقاضی عمل جراحی در خرده مقیاس های خودکارآمدی (02/0=P، 477/5=F) و خوش بینی (0001/0=P، 38=F) تفاوت معناداری وجود دارد. بین افراد گروه های غیرمتقاضی و متقاضی عمل جراحی در در متغیر نشخوار فکری (01/0=P، 564/3=t) تفاوت معناداری وجود دارد. بین افراد گروه های غیرمتقاضی و متقاضی عمل جراحی در خرده مقیاس های قضاوت کردن خود (001/0=P، 35/11=F) و انزوا (017/0=P، 778/5=F) تفاوت معناداری وجود دارد.

عدم وجود خوش بینی و خودکارامدی در افراد متقاضی جراحی زیبایی ممکن است این مسئله را یادآور شود که این افراد ناتوانی های خود در برخورد با محیط و در روابط بین فردی خود را به نواقص جسمانی خود اسناد داده و مدام در پی رفع آن برمی آیند. زنانی که گرایش زیادی به جراحی های زیبایی دارند با هدف تغییر خود بدنی در پاسخ به افکار خودسرزنش گرانه در چرخه معیوبی گرفتار می شوند که در دراز مدت جراحی های زیبایی بیش تر را می طلبد. احتمالا شفقت خود در زنانی که در پی عمل های جراحی زیبایی مداوم در جهت کاهش یا پنهان کردن نقص های خود برمی آیند به شدت کاهش یافته است.