پیش بینی امید به زندگی بر اساس سرسختی روان شناختی، حمایت اجتماعی و ذهن آگاهی

با تمرکز بر حمایت اجتماعی، ذهن آگاهی و سرسختی روان شناختی می توان امید به زندگی را در بیماران دیابتی بهبود بخشید. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی امید به زندگی بر اساس سرسختی روان شناختی، حمایت اجتماعی و ذهن آگاهی در بیماران دیابتی بود.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام بیماران دیابتی عضو انجمن دیابت ایران بود در تابستان و پاییز سال 1396 بودند که از میان آن ها 131 نفر به روش نمونه برداری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس امید بزرگسالان اشنایدر و همکاران (1991)، مقیاس سرسختی کوباسا (1989)، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس و همکاران (1986) و پرسشنامه ذهن آگاهی باتر و همکاران (2006) و روش آماری پژوهش آزمون رگرسیون چندمتغیری بود.

حمایت اجتماعی (377/0=β، 0001/0=P)، ذهن آگاهی (142/0=β، 0001/0=P) و سرسختی روان شناختی (597/0=β، 0001/0=P) به صورت مثبت و معنادار امید به زندگی را در بیماران دیابتی پیش بینی می کنند.

با توجه به اثر ذهن آکاهی، سرسختی روان شناختی و حمایت اجتماعی بر میزان امید به زندگی بیماران دیابتی می توان با آموزش های لازم در این زمینه میزان امید را در این بیماران افزایش داد که به تبع روند درمان نیز بهبود خواهد یافت.