اثربخشی روان درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر دلزدگی زناشویی و رضایت جنسی زنان مبتلا به افسردگی غیربالینی

در راستای رویکردهای گوناگون رواندرمانی، بررسی رفتارمتقابل  بعنوان روشی که اثربخشی زیادی درحیطه ارتباطات مختلف بخصوص روابط زناشویی دارد،پرکاربرد به نظر میرسد.از این رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر دلزدگی زناشویی و رضایت جنسی زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی انجام پذیرفته است.

روش پژوهش:

پژوهش بصورت نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه پژوهش کلیه زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران در نیمه دوم سال 95 بودند که از این میان 40 نفر به روش دردسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش  و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه روان درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل را دریافت نموده و هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های افسردگی بک  (بک  و براون، 1996) ، دلزدگی پاینز(1996) و رضایت جنسی هادسون(1981) پاسخ دادند. داده‌های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم افزارSPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها نشان داد که بین میانگین دلزدگی زناشویی و رضایت جنسی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. (01/0>P)

می‌توان از روان‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بردرمان دلزدگی زناشویی و رضایت جنسی زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی سودجست.