اثربخشی درمان معنوی بر کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان ساکن کوی سالمندان

رویکردهای معنویت درمانی درمانگران را تشویق می‌کنند که در درمان مسایل مهم معنوی درمانجویان را در زمان مناسب مورد خطاب قرار دهند و در راستای استفاده از قدرت بالقوه ی ایمان و معنویت درمانجویان در درمان و بهبودی از زبان و مداخله‌هایی استفاده کنند که بیانگر احترام و ارزش قایل شدن درمانگر نسبت به مسایل معنوی درمانجو می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان معنوی بر کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان ساکن کوی سالمندان بود.

روش پژوهش:

مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی  از نوع مطالعه نیمه آزمایشی (طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام سالمندان ساکن کوی سالمندان مهر ایران در شهر کرج درسال 1395 بود که از بین آنها 50 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی  در دو گروه 25 نفره (آزمایش و گواه) قرار داده شدند؛ قبل از اعمال مداخله هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و 8 جلسه 90 دقیقه‌ای مداخله‌ای برای گروه آزمایش به عمل آمد؛ سپس پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه‌های شادکامی و کیفیت  زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده بود. داده‌ها با استفاده از روش آزمون تی  جفت شده و کوواریانس تحلیل شدند.

یافته‌ها:

تحلیل داد‌ ها از طریق تحلیل کوواریانس نتایج نشان داد مداخله‌ی معنوی بر میزان کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان موثر است(سطح05/0 p<).  بدین معنا که با ارتقاء سطوح معنویت، کیفیت زندگی و شادکامی در افراد گروه آزمایش افزایش یافت.

نتیجه‌گیری:

از آنجا که معنویت می تواند بر بهبود کیفیت زندگی و میزان شادکامی افراد موثر باشد، همچنین با توجه به اینکه سالمندان در این دوران با بحران‌های روحی و جسمی بسیاری روبه‌رو هستند که به کاهش کیفیت زندگی و افزایش علایم روان‌شناختی در آنان منجر می‌شود؛ لذا با توجه به نتایج مربوط به به این پژوهش به نظر می‌رسد استفاده از راهبردهای معنوی می‌توان براین مهم اهتمام ورزید و به بهبود کیفیت زندگی و افزایش شادکامی در این جامعه پرداخت.