بررسی ارتباط رضایت زناشویی با سلامت روان در زنان باردار و غیر باردار

رضایت زناشویی یکی از عوامل موثر در ثبات و پایایی خانواده‌ و در عین حال بهداشت روانی همسران و فرزندان است. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط رضایت زناشویی با سلامت روان در زنان باردار و غیرباردار شهر اردبیل انجام شد.

روش پژوهش:

 این مطالعه توصیفی تحلیلی در 100 نفر زن باردار و 100 نفر زن غیرباردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های استاندارد 47 سوالی رضایت زناشویی اینریچ با ضریب پایایی 95/0 و پرسشنامه سلامت روانی 28 سوالی گلدبرگ و هیلر با ضریب پایایی 84/0 بود. پرسشنامه‌ها توسط خود مادران که واجد مشخصات واحدهای پژوهش بودند، به صورت انفرادی تکمیل می‌شد. اطلاعات با spss16  و آزمونهای آماری تی‌ تست وتی دوهتلینگ تحلیل گردید.

یافته‌ها:

 در 100 نفر زن غیرباردار با میانگین نمرات اینریچ 53/15 ±62/ 135 و در 100 نفر زن باردار با میانگین نمرات اینریچ 37/18 ± 38/136 در میزان رضایت زناشویی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. ولی در نمره سلامت روان گروه های مورد پژوهش تفاوت معنی‌دار وجود داشت. (05/0 > p) بطوری که زنان در طی دوران بارداری از سلامت روانی کافی برخوردار نبودند، و بین سلامت روان و رضایت زناشویی در گروه های مورد پژوهش رابطه معنادار بود. (05/0>p)

با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، لزوم انجام مشاوره در طی دوران بارداری و در طول زندگی زناشویی، به منظور پیشگیری و درمان زود هنگام مشکلات احتمالی در سلامت روان و در نتیجه کاهش احتمال بروز تعارضات زناشویی و بهبود مهارتهای ارتباطی آنها مطرح می‌گردد.