اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجان برناگویی خلقی در افراد معتاد

 این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجان بر ناگویی خلقی در افراد معتاد انجام شده است.

روش پژوهش: 

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه پژوهش کلیه مردان سوء مصرف کننده مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد در تهران بود. نمونه پژوهش شامل 40 مرد مبتلا به سوء مصرف مواد است که به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (20 مرد معتاد در گروه آزمایش و 20 مرد معتاد در گروه کنترل) جایگزین شدند. سپس مداخله آزمایشی به صورت آموزش تنظیم هیجان انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات عبارت است از: مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (TAS-20). برای تجزیه و تحلیل داده از روش های آماری توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد.

نتایج نشان داد که آموزش مهارت تنظیم هیجان بر  هر سه مولفه ناگویی خلقی (دشواری درتشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر برون گرا) در افراد معتاد موثر است (در سطح 01/0).

بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت تنظیم هیجان می تواند به عنوان یک روش آموزشی موثر در افزایش تفکر برون گرا و کاهش دشواری در تشخیص احساسات و کاهش دشواری در توصیف احساسات افراد معتاد موثر می باشد.