تاثیر تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا (DNS) بر تعادل پویا و ناتوانی عملکردی ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا(DNS) بر تعادل پویا و  ناتوانی عملکردی ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می باشد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. نمونه های پژوهش شامل 24 ورزشکار رشته های تیمی مرد دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی بودند که در دو گروه مساوی و تصادفی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا را انجام دادند. گروه کنترل در طی این مدت زمان در هیچ گونه فعالیت درمانی و توانبخشی شرکت نداشته و به فعالیت های عادی روزانه مشغول بودند همچنین قبل و بعد از مداخله به منظور ارزیابی ناتوانی عملکردی پرسشنامه استوستری و به منظور ارزیابی تعادل پویا آزمون تعادل Y استفاده گردید. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری (05/0>p) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.

نتایج مقایسه بین گروهی پس از تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا تفاوت معنی داری در بهبود تعادل پویا و ناتوانی عملکردی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P).

با توجه به یافته های این مطالعه تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا موجب بهبود ناتوانی عملکردی و تعادل پویا در ورزشکاران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی می شود. بنابراین به نظر می رسد که تمرینات DNS تمرینات موثری در برنامه توانبخشی ورزشکاران دارای کمرد مزمن غیراختصاصی باشد.