چگونگی به کارگیری یگانهای واکنش سریع در جنگ ترکیبی

جنگها با پیشرفت فناوری و به کارگیری تسلیحات مدرن، راهکنش ها و ابزار مختلف، ماهیت پیچیده تری به خود گرفته که نمونه آن جنگ ترکیبی است. تجربه حاصل از جنگ عراق و افغانستان، نقش نیروهای ویژه و واکنش سریع را برجسته کرده، به طوری که یکی از ابزارهای مهم جنگ ترکیبی به شمار می رود. این تحقیق به دنبال چگونگی به کارگیری یگانهای واکنش سریع در جنگ ترکیبی است. با توجه به ماهیت موضوع، این پژوهش از لحاظ نوع کاربردی و از لحاظ روش آمیخته (ترکیبی) است. جمع آوری داده ها و اطلاعات به دو روش میدانی و کتابخانه ای با استفاده از اسناد و مدارک، مصاحبه با صاحبنظران و پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفته است. جامعه پژوهش فرماندهان تیپ و گردانهای واکنش سریع نزاجا بودند که نمونه این پژوهش با توجه به کم بودن تعداد جامعه به صورت تمام شمار120 نفر تعیین شد. پایایی سوالات پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ 87/0 به دست آمد. روایی پرسشنامه به تایید چند تن از استادان اهل فن رسید که درنهایت به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از Spss22 استفاده شد. نتایج نشان داد که راهکنش های نفوذ، عملیات مستقیم و جنگ شهری در یگانهای واکنش سریع تاحد زیادی در جنگ ترکیبی کاربرد دارد.