بررسی عوامل موثر در ارزیابی آمادگی شغلی خلبانان مسافربری برای پرواز

حوادث هوایی رخ داده ناشی از ناآمادگی خلبانان در پرواز بیانگر ضعف موجود در زمینه ارزیابی این آمادگی توسط شرکت ها و سازمان های هواپیمایی در سطح جهان می باشد. این امر سبب شده که در سال های اخیر روان شناسان به صورت تخصصی به انجام پژوهش های کمی و کیفی در این زمینه مشغول شوند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر در ارزیابی آمادگی شغلی خلبانان مسافربری برای پرواز بود.

این پژوهش براساس رویکرد کیفی و به روش تحلیل مضمون انجام شد. جامعه مورد مطالعه، کلیه خلبانان یک شرکت هواپیمایی در شهر تهران در سال 1398 بودند که طی نمونه گیری هدفمند و در راستای کسب اشباع نظری در پاسخ به سوالات مصاحبه، مجموعا با 10 نفر از آنها مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. نهایتا داده های بدست آمده، طبقه بندی شدند و کدگذاری انجام شد.

تحلیل یافته های موجود منجر به شناسایی 3 عامل اصلی موثر در ارزیابی آمادگی شغلی خلبانان مسافربری گردید که شامل نشانه های مبین ناآمادگی پرواز خلبانان مسافربری، عوامل موثر بر نحوه ارزیابی آمادگی پرواز خلبانان مسافربری و نشانه های مبین نارضایتی شغلی خلبانان مسافربری می باشند.

این پژوهش نشان داد عواملی همچون تفاوت های فردی بر چگونگی ارزیابی پیش از پرواز خلبانان موثر است؛ همچنین آنچنان که از نتایج پیداست نگرش قهری شرکت های هواپیمایی در رابطه با مسایل روانشناختی خلبانان می بایست تغییر یابد.