تاثیر استفاده از کودهای زیستی و نانو و کاربرد سوپرجاذب بر عملکرد کمی و کیفی نخود زراعی (Cicer arietinum) در شرایط دیم در منطقه خرم آباد

این مطالعه در سال زراعی 95-1394 در شهرستان خرم آباد اجرا شد. هدف آزمایش بررسی اثر کود زیستی فسفات بارور 2، نانوکلات آهن و سوپرجاذب بر عملکرد کمی کیفی نخود زراعی (Cicer arietinum) تحت شرایط دیم و بهبود عملکرد نخود دیم تحت تاثیر این تیمارها بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل سوپرجاذب در دو سطح عدم مصرف و مصرف 80 کیلوگرم در هکتار، عامل دوم نانوکلات آهن در سه سطح شاهد (محلول پاشی با آب مقطر)، یک و دو در هزار و عامل سوم فسفات بارور 2 در دو سطح عدم مصرف و مصرف 100گرم در هکتار بودند. نتایج نشان داد که عملکرد و اجزای عملکرد دانه، شاخص کلروفیل برگ و درصد پروتئین دانه (به استثنای شاخص برداشت و وزن 100دانه) با هم تفاوت معنی داری داشتند. ماده سوپرجاذب با حفظ رطوبت خاک و کمک به عدم آبشویی نیتروژن و نانوکلات آهن با تامین آهن مورد نیاز برای متابولیسم نیتروژن و همچنین فراهمی فسفر توسط کود زیستی فسفات بارور 2 با تاثیر بر تثبیت نیتروژن سبب افزایش پروتئین دانه و شاخص کلروفیل برگ شدند. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب متعلق به تیمار 80 کیلوگرم سوپرجاذب، محلول پاشی دو در هزار نانوکلات آهن و مصرف کود زیستی فسفات-بارور2 با 1623 و تیمار شاهد (عدم مصرف سوپرجاذب، نانوجاذب و کود زیستی) با 950 کیلوگرم در هکتار بود.