اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی دانش آموزان کم بینا

هدف از مطالعه حاضر، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر و پسر کم بینا مقطع متوسطه ی دوم مدارس تهران بود.

تحقیق کاربردی حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود که در سال 1399 انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر کم بینای مقطع متوسطه دوم مدارس تهران بود. نمونه گیری به صورت در دسترس بود. افراد پس از انتخاب به صورت تصادفی در دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (15=n) و گروه کنترل (15=n) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف و خودکارآمدی شوارتز و جروسلم جمع آوری شد. درمان بر مبنای پذیرش و تعهد (8 جلسه 45 دقیقه ای به صورت هفتگی) در گروه مداخله اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و از طریق آزمون تحلیل واریانس چندراهه تجزیه و تحلیل شدند. 

نتایج مطالعه نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل در زمینه های بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P-Value). همچنین میانگین بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی در گروه مداخله بالاتر از گروه کنترل می باشد (05/0>P-Value).

یافته های پژوهش نشان می دهد درمان مبتنی بر پذیرش بر بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان کم بینا موثر است.