اثربخشی گوش دادن به موسیقی (موسیقی درمانی) بر سلامت روان در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گوش دادن به موسیقی  (موسیقی درمانی) بر سلامت روان در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال بود. 

پژوهش حاضر در زمره ی پژوهش‌های شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم و ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در سال 1396 بود. تعداد 30 دانشجو به روش نمونه گیری غیر تصادفی و از نوع در دسترس ، انتخاب و در دو گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15) نفر جایگزین شدند. همچنین همگن سازی گروه های کنترل و آزمایش بر اساس ویژگی های همچون سن، وضع اقتصادی، وضعیت شغلی، میزان تحصیلات... صورت گرفت. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه های سلامت روان گلدبرگ (1972) با پایایی 89/0 استفاده شد. هم‌چنین جلسات موسیقی درمانی در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای بر روی آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد، سپس هر دو گروه، پس آزمون را اجرا نمودند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس یک طرفه بین گروهی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها نشان‌دهنده تفاوت معنادار بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون‌های کلی و در ابعاد خرده مقیاس‌های مطرح شده در این پژوهش بود. 

یافته‌ها نشان داد که موسیقی درمانی به طور معناداری میزان سلامت روان  گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است(p>0/05)

 اثربخشی موسیقی درمانی بر تمامی خرده مقیاس‌های مورد نظر پرسشنامه سلامت‌روان گلدبرگ شامل: کارکرد اجتماعی، نشانه‌های جسمانی، اضطراب و افسردگی با اطمینان 95 %  مورد تایید قرار گرفت .