کندوکاوی بر الگو های تدفین ایران در دوره اشکانی و ساسانی با استناد به کاوش های باستان شناسی

تدفین بخشی از فرهنگ معنوی و مادی یک قوم محسوب میشود و در هر منطقه و نزد هر ملتی از ویژگیهای خاصی برخوردار است. ازآنجایی که الگوهای تدفین بازتاب و انعکاس قوانین دینی اعمال شده از سوی حکومت مرکزی، عقاید، فرهنگ جامعه، شرایط اقلیمی و محیطی، سطح طبقاتی جامعه ازلحاظ اجتماعی و اقتصادی، تاثیر فرهنگهای مناطق همجوار است، ازاینرو با بررسی الگوهای تدفینی میتوان اطالعات ارزشمندی در خصوص ادیان و باورهای دینی و روند تکاملی فرهنگ جوامع دوره باستان به دست آورد. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل الگوهای تدفینی رایج دوره اشکانی و ساسانی است. داده های این پژوهش بر اساس بازدید میدانی و منابع کتابخانه ای جمع آوری و مورد پژوهش قرارگرفته است. شیوه ی تجزیه و تحلیل اطالعات از گونه ی کیفی بوده که در این راستا از رهیافت تاریخی در تحلیل داده ها استفاده شده است. درمجموع در این پژوهش مشخص گردید، در دوره ی اشکانی، ساسانی به دالیل طولانی بودن دوران حکومت، وسعت قلمرو حکومتی، ادیان مختلف، جبر محیطی، جایگاه اجتماعی ما شاهد تنوع در الگوهای تدفین نظیر قبور چالهای ساده، خمرهای، سنگچین، تابوتی، سردابه ای، گور معبد، سردابهای، مکعب مستطیل، چاهی، استودان، گورسنگی، قبور صخرهای، طاقچه سنگی، استودانهای سنگی و تابوتی، قبور سنگی و آجری هستیم. همچنین مشخص گردید که تعدادی از الگوهای تدفینی دوره اشکانی و ساسانی ادامه سنت تدفین دوران گذشته این منطقه است و این نشاندهندهی تداوم فرهنگی در یک منطقه است