ارزشیابی اثربخشی رفتاری آموزش های امنیتی معکوس و رابطه آنها با توانمندسازی روان شناختی کارکنان

برای تعیین نتیجه و ارزشیابی میزان اثربخشی برنامه های آموزشی در سازمان نیروی انتظامی، لازم است عملکردهای رفتاری آن مورد ارزشیابی قرار گیرد تا بتوان انحراف های احتمالی از هدف های برنامه را کشف و تصحیح کرد. بهترین راهکار برای انجام یک ارزشیابی بومی، اندازه گیری تغییرهایی است که در شاخص های رفتاری و توانمندسازی روان شناختی کارکنان پس از حضور در دوره آموزشی در آنان به وجود آمده است. بر این اساس، این پژوهش با سه سوال و فرضیه پژوهشی، به دنبال آن بود تا با شناسایی و تدوین شاخص های «اثربخشی رفتاری» و «توانمندسازی روان شناختی» بر اساس نظریه های کرک پاتریک و اسپریتزر، یک فرایند ارزشیابی اثربخشی رفتاری بومی را طراحی و پیاده‎سازی نماید. به لحاظ هدف، این پژوهش از نوع تحقیق و توسعه بوده و از لحاظ چگونگی گردآوری داده های مورد نیاز برای پاسخ به سوال های پژوهش، در گروه طرح پژوهش ترکیبی_اکتشافی طبقه بندی می شود. ضمن اینکه، از سه روش پژوهشی مرور نظام مند منابع علمی، تحلیل محتوای مصاحبه های نیمه ساختاریافته و پیمایش مقطعی سه پرسش‎نامه نگرش سنج به صورت پس رویدادی در دو نمونه آماری با حجم هر کدام 360 نفر استفاده شد. پس از تعیین شاخص ها و پیمایش مقطعی آنها در یک خوشه آماری، نتایج ضمن تایید سه فرضیه پژوهش نشان داد از دیدگاه کارکنان و مدیران خوشه آماری، آموزش های امنیتی معکوس دارای اثربخشی رفتاری معنادار در سه مولفه رفتار دانشی، رفتار نگرشی و رفتار مهارتی می باشند و این آموزش ها به خوبی توانسته بر توانمندسازی روان شناختی کارکنان تاثیر مثبت داشته باشد که این هم موجب افزایش رضایت مدیران در راستای انجام وظایف محوله و بهره وری سازمانی می گردد.